ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 2013..

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ..
ΕΝΑ 13ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ
ΗΤΑΝ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΕΙ..

ΓΙΑΤΙ???????????

ΜΙΑ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΖΩΟΥΛΑ ΧΑΘΗΚΕ ΑΔΙΚΑ.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ???????
ΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ?ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ..ΠΟΙΟΣ ΤΑΧΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ?ΠΟΙΟΣ?

Περπάτησε ο ήλιος κι αποχώρησε
απο τα κοριτσίστικα όνειρα.
Είναι που χάθηκαν τα καλοκαίρια
και τα κατάπιε η καταχνιά..
Ένα μαγκάλι θάνατος
ζέσταινε τις νύχτες της κακοτυχίας.
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
μόλις που πρόλαβε να κάνει μιά ευχή.
Ο Αλλαντίν άφαντος μαζί με το λυχνάρι του.
Ανταπόκριση μηδέν.
Ένα χάος λευκό μετρούσε τώρα αντίστροφα τα δευτερόλεπτα.
Πέτρινες καρδιές χαμένες στον ύπνο τους
στέλνουν αγγελιοφόρους.
Ραψωδίες πύρινες παίρνουν ανάσες.
Χωρίς τύψεις.
Αρπακτικά θωπεύουν τις σκιές
ανεμίζοντας τις κουρτίνες στην παγερή κάμαρα.
Και το κοριτσάκι με τα σπίρτα
άγγελος φορέας της θλίψης
κλείνει τα βλέφαρα.
Δεν υπάρχει επαγγελία εδώ.
Σκοτάδι μόνο.
Ούτε οίστρος ελπίδας.
Μόνο ανάσες που έσβησαν.
Ένα απρόσμενο τέλος γράφτηκε.
Ζωντάνεψε το παραμύθι.
Και το τέλος του?
Το ίδιο ξανά.
Δεν υπάρχει πείνα.
Ούτε αγωνία.
Απλά θάνατος.
Αυτό.
Μόνο.(By Kate)

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΚΡΥΟ..ΟΥΤΕ ΠΕΙΝΑ..ΟΥΤΕ ΑΓΩΝΙΑ..ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ..
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΝΙΑ..ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΟΡΓΙΑ..
ΚΙ ΕΜΕΙΣ..ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΝΟ ΜΑΣ ΒΓΑΙΝΕΙ..ΝΤΡΟΠΗ!!

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑΣ...ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ..

ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ..

ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΟΥ Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ok'
ΓΙΑΥΤΟ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΩ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΝΟΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ..

ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ..

Το συνοδευτικό μουσικό κομμάτι Nightmare(Εφιάλτης)ερμηνεύουν οι MSG.

    Συνυπογράψαμε ειρήνη με τα πιστεύω μας
που έδιναν τις μάχες τους με τα θηρία
στη χώρα της προδοσίας.
Άγρια βραδιά η αποψινή.
Μια θάλασσα που βούρκωσε άθελά της
ακούγοντας παραμύθια
κι ένα φεγγάρι αλλόκοτο
συνομιλούσε με τον εχθρό του
κλείνοντας τα μάτια σε κάθε νέα αστραπή.
Η φύση απόψε έπαιζε τα παιχνίδια της..
Στην πράσινη λίμνη
μια βάρκα ξύλινη πάλευε να μη πνιγεί.
Αέρας..
Αέρας θάνατος απίθωνε τα σύννεφα
στο απόλυτο χάος.
Κι ένας ουρανός χάρτινος
ξεθώριαζε στο μαύρο του στερέωμα
πέφτοντας πότε πότε σε περισυλλογή.
Τ' αστέρια πήραν τον δρόμο της υποταγής
μέσα στο τούνελ της σκέψης μας.
Και πλημμύρισε ξάφνου φως..
κι όλα πήραν ξανά το δρόμο τους.
Ο εφιάλτης ξεκίνησε για τ' άγνωστο
παίρνοντας μαζί του τις αστραπές.
Μια βροχή καθάριζε τώρα
τα υπόγεια του μυαλού.
Συνυπογράψαμε ειρήνη με τα πιστεύω μας
που βγήκαν νικητές μέσα απ τα θέλω μας
μέσα σε μια νύχτα..
Και το φεγγάρι αγκάλιασε τη θάλασσα
γλυκά να κοιμηθούν.
Νίκη.
Νηνεμία.
Κι η βάρκα..
Σώθηκε κι αυτή..(By Kate)

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ PHOTOBUCKET

Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ..

 Είναι αργά για δάκρυα
τώρα που αχνοφαίνεται η πανσέληνος μέσα απ΄τα σύννεφα.
Κάποιες σκιές χορεύουν
αποσπασμένες απ' το σκοτάδι
στους ρυθμούς των μπλούζ.
Οι νότες ζαλισμένες απ' το αλκοόλ
αγκαλιάζουν το πέπλο της εγκατάλειψης.
Χάνονται μέσα στα πλήκτρα του πιάνου
κρύβοντας τους αναστεναγμούς τους.
Μελαγχολία..
Μελαγχολία κι ένα καρτέρεμα αλλόκοτο.
Μια πόρτα τρίζει στο σκοτάδι
κι ένας αέρας φονιάς
σβήνει με την ανάσα του τα τελευταία κεριά.
Φόβος..
κι είναι αργά για δάκρυα.
Επαναφορά στο χάος.
Τα παράθυρα ανοιχτά παλεύουν τώρα με τη θύελλα.
Και μια πανσέληνος στο απόσπασμα
περιμένει καρτερικά την εκτέλεσή της.
Σκοτάδι.
Το απόλυτο.(By Kate)

ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ Σ'ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ ΑΠΟΨΕ..

Φοβάμαι μήπως  δεν σ'ονειρευτώ απόψε..
μήπως  δε σε δω έστω για λίγο..
στα όνειρα..
όπως τότε..
όπως παλιά..
τόσο πίσω..
στα θρανία της εφηβείας μου..

Τότε που μου 'κλεινες το μάτι
όταν οι ζαβολιές μου εισέβαλαν στα όνειρά σου..
Τότε που χόρευαν οι στίχοι μου
στους χτύπους της καρδιάς σου..
όπως τότε..
Τότε που ο ήλιος φώτιζε
ακόμα και το σκοτάδι της νύχτας μου..
Τότε που τ' αστέρια σεργιάνιζαν στ'ανοιχτά παράθυρα..
που έμεναν ανοιχτά για να χαζεύουμε την ανοιξιάτικη βροχούλα..
που οι σιωπές αλώνιζαν στις σκιές..
Φοβάμαι μήπως ξεχάσω τ' όνειρο σαν ξυπνήσω..
Στο όνειρο που επαναλαμβάνεται
τις νύχτες με το φεγγαρόφωτο..
τις νύχτες που η θάλασσα αναπολεί το παρελθόν της..
και τα κύματα γαληνεύουν για να κοιμηθούν..
Πόσο ποθώ να σ'ονειρευτώ απόψε..
να μπαίνεις σαν τον κλέφτη
στα παραμύθια των ονείρων μου..
να γίνεσαι ο Ρωμαίος μου
κι εγώ ν' αγωνιώ να σε ξυπνήσω..
να σε ξυπνήσω να επιστρέψουμε ξανά στο σχολείο..
Εκεί..
στο θρανίο με τ'αρχικά μας..
με χαραγμένα τα σύμβολα της νιότης..
Εκεί να επιστρέψουμε..
σαν τότε..
τόσο πίσω..
 που με κρατούσες σφιχτά απ΄το χέρι
σαν τρέχαμε που χτύπαγε το κουδούνι..
με την μαθητική μας τσάντα να φυλάει μαζί και τα όνειρα..
τότε που η τσιχλόφουσκα έσκαγε μαζί με το φιλί..
τότε που ζωγραφίζαμε στα τζιν μας το σήμα της ειρήνης..
τότε που ο Ντίλαν έπαιζε τη μουσική του
στα νεανικά μας Σαββατόδραδα..
τότε που ξέφρενα χορεύαμε με το Γκρήζ..
Έλα μαζί μου στ'όνειρο απόψε..
περπάτησε στα σύννεφα της προσμονής
και βάλε πάλι στην τσέπη σου τα γαλάζια γράμματα..
τα θέλω πίσω..
ξανά να τα δω..
να τα μυρίσω..
έστω για λίγο.
πες ναι στο φεγγάρι που περιμένει κι αυτό την επιστροφή σου..
Ή γίνε εσύ πανσέληνος..
Ακέραιη..
Αληθινή..
Και με υπόσταση..(By Kate)

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ PHOTOBUCKET

ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ''LOVE STORY''  ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ Η TAYLOR SWIFT .

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ MAIL ΣΑΣ

ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΕΣ ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΟΥ..ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ..ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΙΨΑΤΕ..ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΤΕ ΠΟΛΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..

ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ..

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ..

ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ..

ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΟΥ..

ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ..

ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΟΝΙΑ..
ΟΤΑΝ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ..
ΤΟΤΕ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΒΡΩΜΙΚΕΣ..

Απελπισία απομόνωσης..
Δάκρυ απόγνωσης..
Μνήμη καθαρή..
Ψυχές βρώμικες από λόγια..
Λόγια..
Λόγια πέτρινα..
Φωνές που μαστίζουν το πρόσωπο..
Μήτε ίχνος ανθρωπιάς..
Απελπισία..
Ο Σοπέν σε νότες διαφθοράς
κι ούτε λόγος γι αγάπη..
Τα πλήκτρα μοιάζουν με σκήπτρα..
Σκήπτρα που χάθηκαν στην αδιαλλαξία..
Ψυχές βρώμικες..
Σκοτεινές..
Η ελπίδα σε τέλμα..
Βουλιάζω.
Χάνομαι..
Κι η αγάπη..
μοιάζει μακρινή θύμηση
παιδικού ονείρου
που το γκρέμισε η ωριμότητα..(By Kate)

 

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ PHOTOBUCKET.
ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ''MEMORIES'' ΤΟ GROUP  WITHIN TEMPTATION.
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ.. ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ..ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ..ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.. 

ΗΛΙΟΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ..

 Ο παλμογράφος πάνω στο τραπέζι..
καταγράφει τις αισθήσεις..
μετράει τα συναισθήματα..
αφουγκράζεται τις σιωπές..
Κι ένας ήλιος εξόριστος
μέσα στα σύννεφα ακούει τις κραυγές..
Απατημένος από τη λάμψη του
περιπλανιέται σε χώρες άγνωστες..
σε χώρες μακρινές..
Ο παλμογράφος πάνω στο τραπέζι..
καταγράφει την λαιμαργία.
την απληστία..
για περισσότερα..
για όλο και περισσότερα..
Υπεροψία για τα υπάρχοντα..
Εγωισμός μπροστά στην ύλη..
Διέγερση..
Κι ένας ήλιος εξόριστος
διωγμένος απ΄τη χώρα του
μετράει τις πληγές..
Ο παλμογράφος πάνω στο τραπέζι..
Καταγράφει τις κινήσεις..
μετράει τη ματαιοδοξία..
τη συνείδηση που την σκότωσε ο χρόνος..
Αποστροφή..
αποστροφή κι απέχθεια..
Ήλιος εξόριστος..
κυνηγημένος απ΄τα σκοτάδια του
περιπλανιέται στα σύννεφα..
σε χώρες άγνωστες..
σε χώρες εχθρικές..
Και το ρολόι πήγε μπροστά
άλλη μια ώρα..(By Kate)