μένα περιστέρι λευκό,
δειλά να συντροφεύει τη μοναξιά μου..
Δυο χέρια απλώνονται στο μισοσκόταδο..
Ποιος νάναι τάχα....
Ακούω βήματα..
Νομίζω πλησιάζουν..
Μυστήριο..
Μυστήριο και σκοτάδι
στο μαγεμένο δάσος με τα ξωτικά..
Στην άκρη της γέφυρας
δυο χέρια απλώνονται..
Μα είμαι μακριά..
Τώρα τρέχω..
Απομακρύνομαι..
Επιθυμίες..
Πάθη..
Φαντασία..
'Ονειρα..
Θες να με φτάσεις..
μα ειν'αργά..
Δε συγχωρώ τις θύμησες..
Τα ξωτικά του δάσους μαζεύτηκαν
για κουβεντούλα και παιχνίδι..
Περνάω τη γέφυρα της ματαιότητας
με το κεφάλι ψηλά..
'Ενα νέο φεγγάρι με συντροφεύει..
Υγρό..
θολό και γκρίζο..
Σκοτάδι στη γέφυρα της ματαιότητας..
Μα δε φοβάμαι το σκοτάδι..
τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι..(By Kate)
ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ NICKELBACK..
Έτσι ακριβώς. "Δεν φοβάμαι το σκοτάδι, τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι"... Πιο τέλεια απόδοση δεν υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ όμορφο Kate μου. Να είσαι πάντα καλά. Πολλά πολλά φιλάκια! Καλό απόγευμα.
Χάρηκα που σου άρεσε Πηνελόπη μου..κι εσύ νάσαι καλά πάντα..άπειρα φιλάκια..
Διαγραφήπολυ ομορφη αναρτηση!!! θεοφωτεινη μεσα στο σκοταδι!!! υπεροχο! συγχαρητηρια! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Κική μου για τα γλυκά σου σχόλια..
Διαγραφήπολύ συναισθηματικό και όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ!*
Φιλάκια κοριτσάκι μου..ευχαριστώ..καλό Σ/Κ.
ΔιαγραφήΤη γέφυρα αυτή του φεγγαριού
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ήθελα πολύ να τη διαβώ.
Τα λόγια σου με μάγεψαν....
και ονειρεύομαι τη διαδρομή πάνω στη γέφυρα...
Κι εκεί στο τέλος περιμένει μάλλον το συμπέρασμα.
Κι εμένα με συγκίνησαν τα δικά σου λόγια γλυκιά μου Φλώρα..
ΔιαγραφήΜακριά από πεθαμένους ήλιους, κούκλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουν τίποτα να σου προσφέρουν!
Φιλάκια πολλά-πολλά και παιχνιδιάρικα (σαν τη διάθεση των ξωτικών!)
;-)
Καλώς το κοριτσάκι μου...χαίρομαι που σου άρεσε ματάκια μου..δεν γράφω για μένα...απο τη φύση εμπνέομαι..φιλάκια Γιάννα μου..να περάσεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!
ΔιαγραφήΟμορφοι στίχοι, γεμάτοι δυνατά συναισθήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Καίτη μου, σε φιλώ!
Πάντα με τα γλυκά σου λόγια Έλενά μου..φιλάκια πολλά..
ΔιαγραφήΤους πεθαμένους ήλιους τους φοβάμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχοι οι στίχοι.. Πάρα πολύ όμορφο και ονειρικό ΚΑΙ αυτό το ποίημά σου Kate μου όπως και όλα, πάντοτε!
Να'σαι καλά! Πολλά φιλιάαααααααα! :)))
Σου άρεσε Αναστασουλίνι μου??ευχαριστώ Αγγελουδάκι μου...άπειρα φιλάκια.....κι εσύ να είσαι καλά γλυκούλα μου..
ΔιαγραφήΠολύ πολύ όμορφο.Ότι πρέπει για μελαγχολικά φθινοπωρινά βράδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Μιράντα μου..φιλάκια..
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο πραγματικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Καλώς την Μαρία Έλενα!ευχαριστώ και φιλάκια.......
Διαγραφή"Τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι..." Τι όμορφος στίχος! Καλό σου βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε Σίνα μου..ευχαριστώ για τα γλυκά σχόλια..
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη γραφή!
Πολύ όμορφο κείμενο γεμάτο εικόνες!
Μου άρεσε πολύ η εικόνα του περιστεριού που συντροφεύει την μοναξιά της κοπέλας! Δεν είναι μόνη της τελικά!
έχει συνοδοιπόρο στην "μοναξιά" της!
Ένα όμορφο βράδυ σας εύχομαι! :))
Να είστε πολύ πολύ καλά!
Ευχαριστώ Λία μου..με συγκίνησες με τα γλυκά σου σχόλια..άπειρα φιλάκια..
ΔιαγραφήΈνταση, Πάθος και Μυστήριο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Καίτη μου!
Z.
Το έχω μέσα μου το Thriller Ζαμπίτσα μου!φιλάκια πολλά!
Διαγραφή...Μα δε φοβάμαι το σκοτάδι
ΑπάντησηΔιαγραφήτους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι...
Και εγώ επίσης Καίτη μου, καλό βράδυ να έχεις.
Ευχαριστω Κατερίνα μου,,έχεις την αγάπη μου..και καλό Σ/Κ να έχεις!
ΔιαγραφήΥπέροχο φιλενάδα, όπως πάντα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου και πάλι... <3
Σε φιλώ γλυκά. <3
Χάρηκα πολύ που σου άρεσε Ρουλίτσα μου...γλυκά φιλάκια κι από μένα..
Διαγραφή"Τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι"...με αποτελείωσες!!...το σκοτάδι δεν είναι ποτέ τόσο τρομακτικό όσο οι πεθαμένοι ήλιοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά υπέροχο!!!
Φιλιά πολλά!
Μ ε κ΄νεις πολύ χαρούμενη Μαράκι μου..με τιμάς πάντα με τα σχόλιά σου..άπειρα φιλάκια.
ΔιαγραφήΚαίτη μου λάτρεψα τους σημερινούς σου στίχους , μα κυρίως αυτό που έγραψα και οι προλαλήσαντες ! ΄΄Μα δε φοβάμαι το σκοτάγι , τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι΄΄.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου επιτρέπεις να τους βάλω στο μπλόγκ μου , με την υπογραφή σου βεβαίως!
Σε φιλώ , με τη συγκίνηση των στίχων σου!
Νικόλ μου γλυκιά μου φίλη..με κάνεις πολύ χαρούμενη και με συγκινείς με τέτοια σχόλια απο καρδιάς..φυσικά Νικόλ μου,μπορείς να βάλεις τους στίχους μου..φιλάκια πάρα πολλά.
ΔιαγραφήΟι θυμησες
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν χωρουν πια στον πονο.
"Ειμαστε" πληρεις!
Καλημερολουλουδο
Καλησπεροανθάκια Μελάκι μου..εντελώς πλήρεις!!
ΔιαγραφήΚαλά τι να πω καλή μου Kate... έσκισε το ποίημά σου!Μ΄ έστειλες αδιάβαστο μ΄ αυτά τα ξωτικά που μας κατατρώνε.Δεν υπάρχει τίποτα για πέταμα στη ζωή.Κι οι πεθαμένοι ήλιοι είναι κι αυτοί χρήσιμοι(αν και δε θα τους προτιμούσα).Όταν όμως εμφανίζονται, ας μαθαίνουμε ποιοι είμαστε και τι πρέπει να γίνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημά σου υπέροχο... μιλάει κατευθείαν στην ψυχή.Έχεις μεγάλο χάρισμα στο γράψιμο.Συνέχισε να ονειρεύεσαι καλή μου, γιατί που ξέρεις... αυτές οι γέφυρες να μην είναι τελικά τόσο μάταιες!
Έχεις την καλημέρα με την αγάπη μου!:-)
Τώρα τι να πω εγώ για σένα αγαπημένε φίλε Νικόλα που προσφέρεις άπειρες συγκινήσεις με τις αναρτήσεις που μας κάνεις...σ'ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου για όσα μου γράφεις κάθε φορά..για ορισμένους μπορεί να είναι εντελώς μάταιες οι γέφυρες..δεν αφορά προσωπικά βιώματα η έμπνευσή μου..συνήθως εμπνέομαι απο τη φύση..σου στέλνω κι εγώ την αγάπη μου γλυκέ μου φίλε..
ΔιαγραφήΚι επειδή Kate χαρίζεις μέσα απ΄ την ψυχή σου τόσες όμορφες σκέψεις με τις δημοσιεύσεις σου, πέρασε κι απ΄ το δικό μου να παραλάβεις-εφόσον θέλεις φυσικά-καλή μου φίλη κι ένα βραβειάκι, χαρισμένο ολόψυχα από μένα!Τ΄ αξίζεις πραγματικά!
ΔιαγραφήΝα περνάς πάντα καλά με την οικογένειά σου!
Δυνατοί στίχοι, βγαλμένοι μέσα από τα βάθη της ψυχής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ζεστή καλημέρα με ένα δάκρυ από καρδιάς!!!
Με αποτελείωσες τώρα Πεπουλίνι..με συγκίνησες πολύ κοριτσάκι μου με τα λόγια σου..φιλάκια πολλά κορίτσι μου..χαίρομαι που σε άγγιξε η γέφυρα του φεγγαριού μου..
ΔιαγραφήΌμορφο το ποίημα σου....να έχεις ένα όμορφο παρασκευοσαββατοκύριακο :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Ωραιοζήλη..καλό σου Σ/Κ.
ΔιαγραφήΔεν φοβάσαι το σκοτάδι όταν έχεις τον ήλιο μέσα σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις ένα υπέροχο σαββατοκύριακο καλή μου!!
Ευχαριστώ Κατερίνα μου..δεν γράφω όμως αυτοβιογραφικά..εμπνέομαι απο τη φύση..καλό και ξένοιαστο Σαββατοκύριακο καλή μου φίλη..
ΔιαγραφήΕξαιρετικό,αισθαντικο!!!Διασχίζεις τη γέφυρα της ματαιότητας λίγο πριν το γλυκοχάραμα,που είναι και το πιο σκοτεινό της νύχτας...Στο χρονικό διάστημα της διάβασής σου αυτής χαράζει και όλα αλλάζουν και γίνονται φωτεινά και αισιόδοξα και οι θύμησες δεν θα έχουν βάρος και ο πεθαμένος ήλιος θα γίνει χαμόγελο στην ψυχή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ!!!
Με τιμάς με τα εγκάρδιά σου σχόλια φίλε μου..με συγκίνησες πολύ με όσα μου έγραψες..εγώ σέυχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου..
ΔιαγραφήΥπέροχο Kate μου.Τα συγχαρητήριά μου για άλλη μία φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ γλυκιά μου 'Αμπυ!
ΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο, συγχαρητήρια! Και η τελευταία φράση του... πόσο απίστευτα δοσμένη!! Να είσαι καλά! Σε φιλώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια Ελλάκι μου και σ'ευχαριστώ..χαίρομαι που σε άγγιξε!Νάσαι καλά πάντα!
ΔιαγραφήΓλυκιά μου ποιήτρια, σε περιμένω από το μπλογκ μου, όπου σου έχω κάτι! :))
ΔιαγραφήΦιλάκια και καλησπέρες!
μη φοβάσαι τους πεθαμένους........
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα γραμμένο,μπράβο!!!!Και το μπλοκ σου είναι πιο ελαφρύ τώρα-))))
Πολλά φιλιά κ καλό ΣΚ-)
Ευχαριστώ Κρίστα μου..φιλάκια άπειρα!
ΔιαγραφήΠραγματικά,Καιτούλα μου,είσαι μία όαση,μέ τά πανέμορφα ποιήματά σου,πού μιλάνε μέσα στήν ψυχή μας!!!Καταπληκτικό τό ποιήμα σου!!Κράτησα τούς τελευταίους στίχους "Δεν φοβάμαι το σκοτάδι, τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι" Τό τραγούδι,φοβερό!!!Συγχαρητήρια φίλη μου!!(Εχουμε τά ίδια μουσικά γούστα!!!)Καλό Σ/Κ!!!Πολλά φιλάκια!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω προσέξει Dimi μου πως έχουμε κοινό γούστο στη μουσική..με συγκίνησες πολύ με όσα μου γράφεις και σ'ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου..
ΔιαγραφήΜαγική εικόνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και καληνύχτες!
Μ'αρέσει να ταξιδεύω στη σκέψη σου.
Νάσαι καλά Κορινάκι μου!!σ'ευχαριστώ και απο μένα φιλάκια..
ΔιαγραφήΥπέροχοι στίχοι! Οι πεθαμένοι ήλιοι είναι αυτοί που δημιουργούν τα σκοτάδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!
Χάρηκα πολύ Ελενάκι μου που σου άρεσε η ''Γέφυρα''και σ'ευχαριστώ κοριτσάκι μου!φιλάκια άπειρα..
ΔιαγραφήΚι εγώ μένω στο* δεν φοβάμαι το σκοτάδι τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι* αλλά όλο το ποίημα έχει δυνατούς στίχους και αλληγορική σημασία!!! Εντυπωσιάστηκα!!! Καληνύχτα με όμορφα και ταξιδιάρικα όνειρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Εφούλα μου..έχει αλληγορίες και το περιστέρι να φέρνει την ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει φως..σ'ευχαριστώ για τα εγκάρδιά σχόλια..φιλάκια άπειρα..
ΔιαγραφήΤο λευκό περιστέρι που συντροφεύει την μοναξιά πάνω στην γέφυρα της ματαιότητας ήταν ένδειξη πως η ψυχή που γράφει και τα υπόλοιπα δεν έχει λόγο να φοβάται τα σκοτάδια!! Τους πεθαμένους ήλιους θα τους αναστήσει σε επόμενους στίχους παρέα με το ολόγιομο καθάριο φεγγάρι να της χαιδεύει τα μαλλιά!! Δεν την φοβάμαι!! Την ακολουθήσω πάνω στην γέφυρα με το κεφάλι ψηλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα Καίτη μου!! Σε φιλώ*
ακολουθώ* :))
ΔιαγραφήΑκολουθούμε το περιστέρι που φέρνει την μεγάλη ανατροπή!!!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο. Φιλάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Κατερινακι!!φιλάκια!
ΔιαγραφήΚαλημέρα kate μου και καλό σ/κ!! Τελικά αυτή η ματαιότητα θα μας φάει όλους... Κι είναι μεγάλο ζήτημα να την περάσουμε αυτή την γέφυρα όπως λες, να την αφήσουμε πίσω μας και να μη στεκόμαστε ακριβώς στη μέση της, αποχαυνωμένοι, φοβισμένοι και μη ξέροντας πού να πάμε. Αλλά μας δίνεις εδώ και τον τρόπο, το πώς θα την περάσουμε τη γέφυρα αυτή! Το λευκό περιστέρι, ως γνωστόν, συμβολίζει την ελπίδα (με ελπίδα βαδίζεις στα σκοτάδια της ματαιότητας και με ελπίδα μόνο έχεις προοπτική να βγεις απ' αυτήν). Και τα δυο χέρια που σε τραβάνε απ' την άλλη όχθη μήπως είναι ο άλλος άνθρωπος, η άλλη ψυχή που έχει ο καθένας ανάγκη για να κάνει το μεγάλο βήμα;;! Λέω εγώ τώρα..! Πάντως όσοι έχετε βρει αυτόν τον άλλο άνθρωπο βιώνετε και την ανάλογη λύτρωση!! Εμείς οι υπόλοιποι... περιμένουμε ακόμα με το "λευκό περιστέρι" στο χέρι! Φοβεροί κι οι nickelback, απ' τους κλασικούς, θα έλεγα ;) Να σαι καλά kate, σου εύχομαι ένα ήσυχο και ξεκούραστο σ/κ, και τα ξαναλέμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπες όλα Γιάννη μου..έκανες και την λογοτεχνική ανάλυση και με τίμησες για άλλη μιά φορά με τα σχόλιά σου!!τα υπόλοιπα θα τα πούμε απο το χώρο σου..με συγκίνησες όπως πάντα γλυκέ μου φίλε,,καλή βδομάδα σου εύχομαι..
ΔιαγραφήΠόσο όμορφια ψυχής μέσα από τα ποιήματα σου!!! "Μα δε φοβάμαι το σκοτάδι..τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι...." πόσο με αντιπροσωπευει!!!! Γιαυτό μαζί με το "περιστέρι" μου ελπίζω και κρατάω τον "ήλιο" μου φωτεινό!! Φιλάκια πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι πάντα Κατερινάκι μου ένα ενπιδοφόρο να σε συντροφεύει και να γεμίζει τη ζωή σου φως!φιλάκια άπειρα και πολλά ευχαριστώ!
ΔιαγραφήTσά!!!!να μαι και εγώ ,που με έξαχνες!πήγα Σκύρο το νησί καταγωγής του άντρα μου...και ναι γέμισαν οι μπαταρίες!μαγεύτικα πάλι από την αναρτησή σου!ποιήμα και φώτο υπέροχα όπως πάντα άλλωστε.!σκέφτομαι.....το γνώριμο το οικείο κανείς δεν το φοβάται μα την αλλαγή , το άγνωστο ,μας κάνει να δειλιάζουμε....Καλό Φθινόπωρο Kate και πάντα να ξετυλίγεις μικρά κομμάτια σου και να μας αφήνεις να κρυφοκοιτάζουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς την Ξένια μου..στη Σκύρο??πήγαινα μικρή συχνά στο πανέμορφο αυτό νησάκι μας με την απέραντη παραλία...με συγκίνησες πολύ ματάκια μου με τα γλυκά σου σχόλια!γλυκό φθινόπωρο να έχεις και πάντα με σούπερ δημιουργίες!
ΔιαγραφήΟι πεθαμένοι Ηλιοι κρυβουν ίσως τη λύπη η το φόβο μας για τις καποιες καταστασεις της ζωης μας.Όμορφο όπως παντα,φιλια πολλα,καλη Κυριακή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πεθαμένοι ήλιοι κρύβουν βαθιά κρυμμένα συναισθήματα που μας σκιάζουν τη ζωή μας..και κάποια στγμή έρχεται η λύτρωση και η ελπίδα επανέρχεται για μιά νέα ζωή χωρίς τις εμμονές του παρελθόντος..φιλάκια άπειρα και σ'ευχαριστώ Νελλίτσα μου!
ΔιαγραφήΠόσο μ' αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι Καιτούλα μου!!!! Πόσο πολύ μ' αρέσει ο ποιητικός τρόπος με τον οποίο εκφράζεις τους προβληματισμούς σου, καταθέτεις την ψυχή σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο ποίημα!!!
Να έχεις ένα γλυκό και χαρούμενο φθινόπωρο ηλ. μου φίλη!!!
Πολλά πολλά φιλιά!!!
Μου έλειψες πολύ φιλενάδα!!σ'ευχαριστώ Ροδούλα μου..με συγκινείς όπως πάντα!άπειρα φιλάκια..
ΔιαγραφήΥπέροχο ποίημα με δυνατή έκφραση και περιεχόμενο Καίτη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι απροσκάλεστες μνήμες δονούν τις σκέψεις μας καμιά φορά κι ανατρέπουν το σκοτεινό ή το γκρίζο μας, σε Φως!
Εύχομαι να συναντάς μόνο λαμπερούς ήλιους στη ζωή σου γλυκιά μου! Φιλάκια με αγκαλιά♥ και να έχεις ένα φωτεινό απόγευμα!
Οι απροσκάλεστες μνήμες μας ξυπνάνε παλιά συναισθήματα που μας έχουν σημαδέψει με κάποιες ίσως εμμονές..κάποτε όμως
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Κατερινάκι μου!!οι απροσκάλεστες μνήμες μας ξυπνάμε συναισθήματα..που μας έπνιγαν κάποτε..όταν έρχεται η λύτρωση και φεύγουν και οι εμμονές τότε κάνουμε μιά νέα αρχή και σβήνονται οι σκιές...φιλάκια με αγκαλίτσα και πολλά ευχαριστώ!!
..Καλως το μου..Λατρευω το Σκοταδι..το Φεγγαρι μου φωτιζει το Δρομο της..μου φωτι ζει την Ψυχη της..Καρτερω τους Πεθαμενους Ηλιους..τους ακουω..τους γευτηκα..σιωπη..μα η Ψυχη χορευει στο ρυθμο της..ειναι κοντα..να σαι καλα ματια μου..Παντα ακολουθω τα λογια σου..και μου δινεται η ευκαιρια μεσα απο το Σπιτακι σου να κριφακουω τις λεξεις απο τις ψυχες ολων μας..μαζι και την δικη μου..χαρουμενη Κυριακη..σε φιλω..σ'ευχαριστω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκές σκέψεις..πόσο με συγκίνησες Μαράκι μου..μέσα απο την καρδιά μου σέυχαριστώ μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω να γράφω....εγώ σ'ευχαριστώ ματάκια μου!!φιλάκια άπειρα..
ΔιαγραφήΣυνήθως κάτι βιωματικό κρύβει ότι γράφει κάποιος... μια εικόνα, ένα συναίσθημα που γεννήθηκε σε κάποια ανύποπτη στιγμή και βγαίνει παραλαγμένο πια ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά κάνουν οι θύμησες και μένουν στην απέναντι όχθη... δεν χάνονται αλλά και δεν τις αφήνει Εκείνη να την ακολουθήσουν καθορίζοντας και στο μέλλον την πορεία της...
Όσο για τους Ήλιους , αν έχουν χάσει την λάμψη τους γλυκιά μου Kate μόνο παγωνιά νοιώθεις σαν σε πλησιάζουν... μακριά λοιπόν ...
Κρύβουν πολλά τα λόγια σου κι εύχομαι να ακολουθεί Εκείνη τον φωτεινό δρόμο του φεγγαριού :-)
Τα φιλιά μου
καλό βράδυ και.... μακριά από ήλιους που φέρνουν σκοτάδι....
Ευχαριστώ Λεβινάκι μου..καλά κατάλαβες..οι πεθαμένοι ήλιοι είναι οι εμμονές μας..που όταν κατασπαράζουν τις ψυχές μας τότε γίνονται άσχημα βιώματα..πάντα όμως υπάρχει ένα φως..ενα φως που προέρχεται απο την ελπίδα μας για νέα αρχή..για ένα καινούριο ξεκίνημα στη ζωή..αυτό που διώχνει μακριά το σκοτάδι...φιλάκια άπειρα..
ΔιαγραφήΜην αφήσεις ποτέ να πεθάνουν οι ήλιοι σου.. και να μην τους φοβάσαι.. δώσε τους το δικό σου ...θα ξαναγίνουν φωτεινοί... γραφεις υπέροχα... οπως και το βίντεο..το τελος του καταπληκτικό... ωραια μουσική..οποτε ερχομαι εδώ θαυμαζω τις φωτό που βαζεις.. φιλώ σε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη για τα πάντα γλυκά σου σχόλια..με τιμάς με τα λόγια σου..χαίρομαι που σου άρεσε και σε συγκίνησε η ανάρτηση...φιλάκια πάρα πολλά..
ΔιαγραφήΜην αφήσεις ποτέ να πεθάνουν οι ήλιοι σου.. και να μην τους φοβάσαι.. δώσε τους το δικό σου ...θα ξαναγίνουν φωτεινοί... γραφεις υπέροχα... οπως και το βίντεο..το τελος του καταπληκτικό... ωραια μουσική..οποτε ερχομαι εδώ θαυμαζω τις φωτό που βαζεις.. φιλώ σε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου άκουσα ότι το φεγγάρι φυλάει τις όμορφές σου θύμησες και σε λούζει μ' αυτές κάθε φορά που μια αχτίδα πεθαμένου ήλιου προσπαθεί να σ' αγγίξει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβηκα νοσταλγώντας τούτη τη γέφυρα!
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλη μου..χαίρομαι που σε άγγιξε..
Διαγραφή"τους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι"
ΑπάντησηΔιαγραφήόσοι έχουν ζήσει,
με όλη την έννοια του ζω
αυτό φοβούνται μονάχα...
πολύ όμορφη η περιγραφή της ψυχολογίας
που έχει φτάσει στην ματαιότητα,
κι αρχίζει να βλέπει
πιο καθαρά πλέον
στο σκοτάδι!
Σέυχαριστώ πολύ Ανδρέα μου για τα εγκάρδιά σου σχόλια..ναί πολύ σωστό..καμμιά φορά στο σκοτάδι"βλέπουμε πιό καθαρά"απομονώνουμε τα συναισθήματα και έτσι αντιμετωπίζουμε τις εμμονές..
Διαγραφήπολύ πεσιμιστικό ποστ!
ΑπάντησηΔιαγραφήλατρεύω την απαισιοδοξία στο γραπτό λόγο.
όσο για το συναίσθημα δεν μπορώ να πω..απλά εύχομαι ακτίνες αληθινού ήλιου!
σε φιλώ.
υ.γ γύρισα..
ελπίζω να μην έχεις παράπονο.
σχολίασα αμέσως.
Καλώς το κορίτσι μας..χάρηκα που σου άρεσε και σε άγγιξε η μελαγχολική μου..γέφυρα..κανένα παράπονο..θα τα λέμε τώρα πιά..φιλάκια πολλά.
Διαγραφήείναι σημαντικό -και ως μηχανικός το λέω - όταν βρεθεί κανείς σε μια γέφυρα να την διαβεί... να μην σταθεί ανάμεσα στις δυο όχθες που γεφυρώνει, να μην θεωρήσει τη γέφυρα παρά μονάχα ως αυτό που είναι... και αν είναι μάλιστα γέφυρα της ματαιότητας, αισθάνομαι πως με ενάργεια αποκαλύπτεις στη συνέχεια το όλο σκηνικό, εσωτερικό και εξωτερικό σε μια θαυμαστή συνάφεια και αρμονία... και η γέφυρα που είναι πάντα και σημείο στάσης και στοχασμού πριν ολοκληρωθεί το πέρασμα, ενισχύει αυτό το γκόθικ σκηνικό που γεωδαιτείται θαυμαστά από τη γραφίδα σου... (εξαιρετική βρήκα και την διαλεκτική φεγγαριού - ήλιων)
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφη η γραφή σου... να'σαι καλά φίλη μου...
Η γέφυρα σωστά παρατήρησες φίλε μου είναι σημείο στάσης και στοχασμού και απομόνωσης των συναισθημάτων μέσα στο σκοτάδι που διώχνει τις εμμονές μετά κάποιες νωπές ακόμα θύμησες..σ'ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου..τα λόγια σου με τιμούν πάντα..να είσαι καλά κι εσύ και να μας χαρίζεις πάντα τέτοιες εξαιρετικές αναρτήσεις στο χώρο σου..
ΔιαγραφήΟι θύμησες ... δεν συγχωρούνται.Σου λούζουν το νου, με το καθάριο νερό της μνημοσύνης, καθαρίζοντάς τον απ' αυτή τη "βρώμικη πραγματικότητα" που λερώνει τη ψυχή και σκοτώνει τους ήλιους που σου δίνουν φως, για ν' ανασαίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούμπησε τα χέρια σου στην κουπαστή της γέφυρας, και τις υπέροχες σκέψεις σου εδώ μπροστά μας.
Καλό ξημέρωμα γλυκιά Kate!
Με συγκίνησες Χριστίνα μου πολύ με τα σχόλιά σου..ένα μεγάλο ευχαριστώ απο καρδιάς..χαίρομαι πολύ που σου άρεσε..φιλιά πολλά..
ΔιαγραφήΦοβερή φωτογραφία και ποίημα... "οι πεθαμένοι ήλιοι" με φοβίζουν ...όσο και το πέρασμα της γέφυρας που με στέλνει μακριά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα λόγια ψυχής που με άγγιξαν!!! Να είσαι καλά!
Φιλάκια πολλά!!!
Ευχαριστώ Κική μου για τα γλυκά σου σχόλια..φιλάκια άπειρα!
ΔιαγραφήThanks..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους πεθαμένους ήλιους φοβάμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστικό κείμενο! Απίστευτα καλογραμμένο!
Σε φιλώ!
Φιλάκια κι από μένα κορίτσι μου..χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η "Γέφυρα"..σ'ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου..
ΔιαγραφήΜε την πανσέληνο να πλησιάζει και τα γεμάτα ένταση και δύναμη στιχάκια σου ταξίδεψα για άλλη μια φορά στα βάθη της ψυχής μου και στις δικές μου μνήμες. Αυτό σημαίνει ότι πέτυχες τον σκοπό σου και... είσαι υποχρεωμένη να συνεχίσεις να μας χαρίζεις την ευαισθησία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Ευχαριστώ κορίτσι μου..με συγκίνησες με τα γλυκά σου σχόλια..όσα μου γράφετε μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω να γράφω..πάρα πολλά φιλάκια κι από μένα!
ΔιαγραφήΑχ Κατερινάκι μου πόσο μ' αρέσει η γραφή σου, πόσο με ταξιδέυει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Πολύ χάρηκα Ανθούλα μου που σου άρεσε!φιλάκια άπειρα..
ΔιαγραφήΠάντα με αγγίζεις με τη γραφή σου τόσο που σε διαβάζω και ανατριχιάζω..! Σε ευχαριστώ που μου γεννάς αυτό το συναίσθημα και συγχαρητήρια που το καταφέρνεις! Πολλά φιλιά από καρδιάς! ¸.•°✿✿⊱彡
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαράκι μου σ'ευχαριστώ..με συγκινείς πάντα όχι μόνο για τα καλά σου λόγια αλλά και για τον αγώνα που δίνεις για τα αδέσποτα ζώα μέσα απο το χώρο σου και το εκτιμώ αφάνταστα!φιλάκια άπειρα..
ΔιαγραφήΔε κάνω τίποτα σπουδαίο φίλη μου, άλλοι τα κάνουν, εγώ απλά προσπαθώ να στηρίζω την προσπάθειά τους και χαίρομαι πολύ γιατί έχω εσάς στο πλάι μου! Πολλά πολλά φιλιά! ♡♡♡♡♡♡♡♡
ΔιαγραφήΤι να πω κι εγώ!!!!!! Κάθε φορά με συγκλονίζουν τα γραφόμενά σου!!!!!! Και τα συνδυάζεις τόσο όμορφα με την εικόνα που σου δίνει την αίσθηση ότι είναι προσωπικό βίωμα!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερό συναίσθημα!!!!
Καλό βράδυ Kate μου! Πολλά φιλιά!
Σιλενάκι μου σ'ευχαριστώ απο καρδιάς..με τιμάς με όσα μου γράφεις..πολλά φιλάκια..
ΔιαγραφήΚαλημέρα...τι όμορφο...τι ωραίοι στίχοι...Μπράβο Καίτη μου έχεις ταλέντο..φιλούθκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστ΄΄ω Δελφινάκι μου..πολλά φιλάκια!
ΔιαγραφήΑγαπημένη Καίτη μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάζουμε τον τρόπο....
γραφικής καλλιτεχνικής
Ποίησης ...ξεδιπλώνοντας
μέσα από την ποίηση της
....χορδές της σκέψεις σου
και της αρετές του χαρακτήρα
σου!!
Να σε χαίρετε ο Πάνο σου
τα παιδιά σου και η οικογένεια
σου!!!
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο σου
έχω επιλέξει.. επίτιμο μέλος του
blog μας και παρακαλώ να το
επισκεφτείς και να παραλάβεις
το βραβείο:
"ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ"
Τώρα να πω ευχαριστώ..το νιώθω πολύ λίγο για όσα γράφετε για μένα και κάνετε μέσα απο το χώρο σας!!Σας έχω συμπαθήσει και αγαπήσει απο την πρώτη στιγμή που μπήκα στο ιστολόγιό σας για την ευαίσθητη ευγενική σας ψυχή για όσα κάνετε για τους συνανθρώπους μας και για την μαχητικότητά σας και για τόσα άλλα που θα χρειαστώ ώρες στο πληκτρολόγιο..σας ευχαριστώ για το βραβείο..με τιμάτε φίλοι μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε περισσή ευαισθησία και μαγικό λόγο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα εμπνεύσεις εύχομαι...