4 παρα 5'..Nύχτα αξημέρωτη...

Τέσσερις παρά πέντε..Νύχτα αξημέρωτη..και δεν κοιμάμαι..δεν νυστάζω..μια σκέψη με τριγυρίζει...Ένα χρυσό κουτί δεμένο με ροζ σατέν κορδελίτσες..ένα κουτί ξεχασμένο..ένα κουτί κλειδωμένο σ' ένα συρτάρι του γραφείου μου..ένα κουτί απο το παρελθόν..το δικό μου παρελθόν..ένα κουτί που μέσα του κρύβει τα δεκαοκτώ μου χρόνια..
Νύχτα..αξημέρωτα ακόμα..θυμήθηκα το χρυσό κουτί με τις ροζ κορδελίτσες..ήταν εκεί..ξεχασμένο βαθιά μέσα σ' ένα συρτάρι..παρατημένο..χρόνια.Έδειχνε καινούριο ακόμα..δεν ήταν  καν σκονισμένο..άνοιξα ένα πορτατίφ και φωτίστηκε το δωμάτιο..μια λάμψη ξεχύθηκε..θαρρείς μόλις άνοιξα το κουτί..κάποια γράμματα..κάποιες φωτογραφίες..ξεχασμένες..γράμματα από μένα για μένα..κάτι σαν ημερολόγιο..με αποστολέα και παραλήπτη εμένα την ίδια!.Άλλα πάλι από φίλους..διάφορα..άλλα επιστολόχαρτα σε γαλάζιο χρώμα,άλλα ροζ,άλλα λευκά,κάποια με πεταλούδες,κάποια άλλα με καρδούλες,με μαργαρίτες,κάποια με σκίτσα με τρελές φατσούλες..κοριτσίστικα.. εφηβικά ..ήταν όμως όλα της ίδιας περιόδου..της ίδιας χρονιάς..των δεκαοκτώ μου χρόνων..εκεί ήταν κλεισμένα όλα τα όνειρα..όλες μου οι φιλοδοξίες..οι απογοητεύσεις μου και οι ελπίδες μου..εκεί ήταν κλεισμένα όλα τα άγουρα συναισθήματα..και ξαφνικά να θες να τα ξαναδιαβάσεις.Να θες να τα ξαναμυρίσεις...και τότε γύρισα πίσω...Σ'εκείνον τον μαγικό Αύγουστο..
Μέσα απο το κουτί ξεπετάγονταν τώρα γέλια,χαχανητά καμιά φορά και κλάματα,εικόνες από γαλάζιες θάλασσες,από χρυσοπράσινες λίμνες,από μαγικές χρυσαφένιες  ακρογιαλιές από βράχια μες στη θάλασσα..και ήχοι από το ίδιο σκηνικό..γλάροι ατίθασοι με τσιριχτές φωνούλες άρχισαν να ξεπετάγονται μέσα από τις σελίδες..το κύμα θαρρείς κι έσκαγε τώρα μπροστά μου..οι ήχοι από τις κιθάρες άρχισαν να μου παίρνουν το νου..ένας κόκκινος ουρανός παραμυθένιος με ταξίδευε τώρα στο παρελθόν..ένιωσα μια ξαφνική βροχή να μουσκεύει το μπλουζάκι μου και να τρέχω με τους φίλους μου μες στην αμμουδιά για να τη χαρούμε..ν' απολαύσουμε την ορμή της μες στο κατακαλόκαιρο..Αχ εκείνος ο Αύγουστος..Τι όμορφοι καιροί..ένας σκούρος μοβ ουρανός σε γκρίζο μοτίβο  και η βροχή..κι εσύ να μη ξέρεις τότε ότι δεν θα την ξαναζούσες τέτοια στιγμή..τέτοια ανεμελιά..τέτοια ζωντάνια..κέφι..χορός μουσική..Η υπέρτατη γοητεία της ανωριμότητας..τόσο παιδιάστικα μαγευτική τόσο μα τόσο φευγάτη..
Εικόνες.Στιγμές.Μια ονειρική αναζήτηση ευτυχίας.Κυνηγώντας το όνειρο να πω?την ευτυχία?τον έρωτα?την αγάπη?
Κυλάνε τα λεπτά..περνάει η ώρα..βλέπω κάποιες φωτογραφίες..ξεχασμένες κι αυτές..ανάμεσα στα αρωματισμένα νεανικά γράμματα.Σαν κινηματογραφική ταινία περνάνε τώρα από μπροστά μου τα δεκαοκτώ μου χρόνια.σ'.αυτή τη νύχτα αγρύπνιας κι υπερέντασης θυμήθηκα ν' ανοίξω το χρυσό μου κουτί με τις ροζ κορδελίτσες..ένα χρυσό κουτί από σοκολατάκια είχε γίνει μια κρύπτη ενός θησαυρού της ψυχής ..που εσύ ετσι ξαφνικά θυμήθηκες΄ν' ανοίξεις..Δεν με κύκλωσε θλίψη για τα χρόνια που πέρασαν..ίσως κάποια νοσταλγία και χαρά μαζί.Για τα χρόνια που έζησα..σίγουρα νοσταλγία..μια γλυκιά ανατριχίλα από τις θύμησες με πλημμυρίζει τώρα που κοιτάζω τις φωτογραφίες..άλλες πολύ φωτεινές-αυτές με την γαλάζια θάλασσα και τη γαλαζοπράσινη λίμνη-άλλες  λίγο σκοτεινές τραβηγμένες με φλας-αυτές που ανάβαμε φωτιές στην αμμουδιά,παίζαμε κιθάρα και τραγουδούσαμε-Αχ εκείνος ο Αύγουστος ο απίστευτα μαγικός....που παίζαμε στην κιθάρα μας τα τραγούδια του BOB DYLAN και της JOAN BAEZ και δεν τα βαριόμαστε..κι όλο τα ξαναπαίζαμε..Το "blowin in the wind.".ήταν ένα απο τα αγαπημένα μας..κι όταν θέλαμε κάτι πιο ρομαντικό παίζαμε το "Romance in Durango"για να χορέψουν και τα ερωτευμένα της παρέας,,όλοι δηλαδή.Ποιος ήταν αυτός που δεν ηταν ερωτευμένος στα δεκαοκτώ?όλοι τρελά είμαστε..έτσι χαρούμενοι ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι ζούσαμε εκείνο τον Αύγουστο..Μαγικά σαββατοκύριακα στον Πόρο.Στο Λιμανάκι της αγάπης.Εκεί κατασκηνώναμε.Εκεί κατασκηνώναμε τα .όνειρά μας..
Σίγουρα,αν ποτέ πάω ξανά εκεί θ' ακούσω τις φωνές μας και τα γέλια μας τις μελωδίες της κιθάρας,τα τρεχαλητά και τις βουτιές μας με τα ρούχα στη θάλασσα μέσα στη νύχτα..θα ξαναδώ τ'αγόρια το ξημέρωμα να πετάνε τις πλατιές πέτρες στη θάλασσα και ποια θα φτάσει πιο μακριά,πριν ακόμα βγει ο ήλιος να μας λούσει με το φως του και μας ξεσηκώσει για νέες χαρές και παιχνίδια...
'Εκλεισα το κουτί και έδεσα σφιχτά τις ροζ κορδελίτσες.Δυο ώρες κύλησαν..μαγικές..ανεπανάληπτες.
Δύο ώρες μιας νύχτας που αργούσε να ξημερώσει..σαν να μη το ήθελε..μια νύχτα γοητευτικής περιπλάνησης στο παρελθόν..
Όταν έκλεισα το χρυσό κουτί μου ένιωσα ξαφνικά σαν ξωτικό..Σαν ξωτικό που στοίχειωσε στα βράχια της θάλασσας,ξύπνησε ξαφνικά κι έζησε σε μια νύχτα,για μια νύχτα, την ζωή απ' την αρχή..Όπως στα παραμύθια..
Έξι παρά πέντε..Σε λίγο ξημερωνει..By Kate)