Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΑΥΛΟ....

Ζω και αναπνέω μέσα απο το τζάμι του παράθυρου..κοιτάζω κάτω το σκοτεινό πάρκο της πλατείας που φαίνεται πως βιώνει μια αδιαπέραστη μοναξιά...οι φοίνικες που είχε κάποτε δεν υπάρχουν πιά..τους καρατόμησε ο δήμος μας γιατι προσβλήθηκαν απο κάποια ασθένεια..κάποια παγκάκια παρέμειναν, που τωρα πια κάνουν το κους κους τους  μερικοί συνταξιούχοι κάποιοι που βγάζουν τα σκυλάκια τους βολτίτσα...ενω κάποτε....πιο παλιά.....Τότε πριν αρκετά χρόνια πίσω, που εγώ ημουνα κοριτσάκι ακόμα, ήταν εντελώς διαφορετικό το σκηνικό...το πάρκο μπορεί να ηταν και εκείνα τα χρόνια σκοτεινό,αλλά ακούγονταν οι ζωηρές φωνούλες των παιδιών που μόλις τέλειωναν τα μαθήματά τους ξαμολιόντουσαν χαρούμενα στην πλατεία....το σκοτάδι γινόταν αμέσως φως..ως δια μαγείας...απο μερικά σπιτια ακούγονταν μαγικοί ήχοι...ένας Μότσαρτ χάιδευε τάυτιά μας και μας ταξίδευε μέσα απο τα πλήκτρα κάποιου πιάνου μακριά...πολύ μακριά...μαγεμένος αυλός??...ισως...αναμνήσεις όμορφες..απο το παρελθόν...τότε που τα κοριτσίστικα χαμόγελα εβαζαν φωτιά στις γειτονιές..τότε που τα αγορίστικα καμώματα ήτανε κάτι σαν τους άθλους του Ηρακλή για τα κορίτσια...και κοκκίνιζαν τα μάγουλα απο απο τα πρώτα σημάδια του έρωτα....ισως και να μη πέρασαν πολλά χρόνια απο τότε,,ολα ΄όμως έχουν αλλάξει δραματικά...είναι και τα οικονομικα που στέρησαν τα χαμόγελα,ειναι και ο φόβος που επικρατεί τις νύχτες....όλα..όλα άλλαξαν..υπάρχουν ομως και οι εναλλακτικές....μπαίνεις σε κάποια μπλογκογειτονιά,σερφάρεις στο διαδίκτυο κλείνεις την τηλεόραση και απολαμβάνεις την μουσική που σου αρέσει...το πρώτο πράγμα που κάνω το πρωί ειναι να στροβιλιστούν νότες.. πολλέςνότες.., απο τον δυνατό ήχο του στερεοφωνικού....δυνατά κάποιες φορές....να βγει και το μοναχικό μας πάρκο απο την αδιαπέραστη μοναξιά που βιώνει..ακόμα και το πρωι....Ζω και αναπνέω μέσα από το τζάμι του παράθυρου...περιμενω κατι ν'αλλαξει...ισως κάποια ποιοτική στροφή στο παρελθόν.....ν΄ακούσω παλι τις ξέφρενες φωνούλες και τα χαχανητα μέσα στη νύχτα....και το Μοτσαρτ να μαγεύει με τις νότες του τη γειτονια...κάτι σαν τον μαγεμένο αυλό......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου