ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ

Μια θλιμμένη πριγκίπισσα θρηνεί τη χαμένη της αθωότητα..
Είναι που η πόλη της βιάστηκε από τους κατακτητές..
Μια πρώιμη ωριμότητα αργοκαίει στο στέρνο της.
Η καταχνιά της διαφθοράς των αξιών
 σε μια πέτρινη πόλη
που παλεύει με το δήθεν και το μαύρο..

Ο βασιλιάς στο θρόνο του παγιδεύει τους αυλικούς του
σ' ένα ταμπλό βιβάν..
Καμία κίνηση μέσα στη νύχτα..
Μόνο η πανσέληνος αποχωρεί
παλεύοντας με τ΄αρπακτικά.
Οι υποτακτικοί στους ρόλους τους
ψάχνουν για αιτίες παραμονής στο απόλυτο μηδέν.
Υπνωτίζονται μπροστά στο συμφέρον..
Εξορκίζουν τη δύση των συνειδήσεων
βουλιάζοντας στο βυθό της ανυπαρξίας..

Η πριγκίπισσα σε κατάρρευση
αποχωρεί κι αυτή παίρνοντας μαζί της
τα λευκά περιστέρια της εγκαρτέρησης..
Ο βασιλιάς αναπαύεται στο θρόνο του
με τους αυλικούς του σε νάρκη αδιαφορίας.
Σιωπή..
Θρήνος..
Θλιβερή επανάληψη της ιστορίας.
Η πριγκίπισσα επανέρχεται αξημέρωτα
στο κάστρο της καταχνιάς
ντυμένη στα πέπλα του παραλόγου..
Παραδομένη σε ψυχική άμβλωση
ψυθιρίζει κάποιες λέξεις
παίζοντας με τις σκιες.

Ένας άνεμος φονιάς διακόπτει τη σιωπή..
Οι υποτακτικοί δηλώνουν απόντες.
Ούτε λόγος για επαγρύπνηση.
Κι ο βασιλιάς ανασαίνει αποκαίδια.
Σκοτάδι.
Πάλι.
Χωρίς αναμονή φωτός.
Πορεία χωρίς βήματα.
Κ ι ένα τελεσίγραφο ψάχνει τους παραλήπτες του.(By Kate)

Φυλακισμένο πουλί..

Επώδυνες λέξεις στο χαρτί
και νότες στο πιάνο παραμορφωμένες από τον αγέρα.
Πάθος.
Ίσως κι υστερία.
Ένα ημίφως στο δωμάτιο
τρεμοπαίζει σαν άλιωτο κερί που καίει τα δάχτυλα..
Ο Μότσαρτ καταθλιπτικός
και ταυτόχρονα επαναστατικά ζωηρός
σαλεύει στη φλέβα μου αργά..
'Ενα όμποε ξεκινάει ανυπότακτο το ταξίδι του
κλείνοντας το μάτι στο πιάνο.
Πέφτω σε μια άβυσσο ανεξήγητη..
Εφιάλτης.
Νιώθω σαν το φυλακισμένο πουλί
σ' ένα χτισμένο κάστρο χωρίς παράθυρα..
Δεν ανασαίνω..
Σκοτάδι..
Ψάχνω για κεριά.
Πουθενά.
Έστω ένα σπίρτο..
τίποτα..
πουθενά φως..
κι όμως ξυπνάω πριν το ξημέρωμα.
Εφιάλτης.

Πάει,πέρασε..
Χιλιάδες φωτάκια,μύρια κεριά..
ένα βιολί στα χέρια μου
ξεσηκώνει τις νότες
και οι αισθήσεις χορεύουν τρελά
για τη νίκη του εφιάλτη..
 Ανυπομονησία για τον ερχομό σου.
Αγρύπνια.
Γλυκά αστροφέγγει η νύχτα
πριν το ξημέρωμα.
Ο  έρωτας φύσηξε στις λευκές κουρτίνες
και το μπλε φεγγάρι αποχώρησε μειδιώντας.
Πάθος.
Ανείπωτο.
Ανέκφραστο ίσως και τυρρανικό..
Θα περιμένω όλη νύχτα.
Ίσως μια νύχτα ακόμα.
Ανυπομονησία.
Εγκαρτέρηση κι αστροφεγγιά..
Αστροφεγγιά και γαλήνη. (By Kate)

ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ VIDEO ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΠΑΙΖΕΙ Η LINDSEY STIRLING.

ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΑΡΤΗΣ ΙΙ..Η ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..

Μάτωσαν πάλι οι σφαίρες της αθλιότητας.
Κόλαση.
Κόλαση και φωτιά..
Θέλω..
Θέλω ν' αναστηθούν οι πεθαμένοι ήλιοι.
Και τα μπλε φεγγάρια να μην αναδεύουν
τις κουρτίνες των νοσοκομείων με σπαραγμό.
Νάγναντεύουν μόνο ήσυχα σπίτια
τις νύχτες της Αστάρτης.
Παρακαλώ Εκείνον..
για έλεος.
Θέλω..
Θέλω τα παιδιά να παίζουν
χαρούμενα στις αυλές
γέλια ν' ακούγονται,
τρεξίματα και κυνηγητά
με μπάλες πολύχρωμες τ' αγόρια
και κούκλες να χτενίζουν
τα κορίτσια τα πρωινά.
Κι οι μανάδες ν' απλώνουν
τ'ασπρόρουχα με τραγούδια
κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού
κρύβοντας στο στήθος τους γιασεμιά..
Όχι μηχανές θανάτου κι ερπύστριες.
Ούτε κραυγές απόγνωσης.
Όχι άλλο αίμα.
Ούτε δάκρυ από τα παιδικά ματάκια.
Ζωή μόνο.
Κι ευφορία.
Ζητάω πολλά εγώ η ανόητη?
Πολλά ζητάω?
Αχ και δεν ξημερώνει Θεέ μου απόψε..
Δεν ξημερώνει.(By Kate)

Ο Χ Ι   Α Λ Λ Ο   Α Ι Μ Α...Ο Χ Ι  Α Λ Λ Α  Ν Ε Κ Ρ Α  Π Α Ι Δ Ι Α!!

ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΑΛΑΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!

Νύχτες της Αστάρτης

 Ένα γαλανό καλοκαιράκι

ταξιδεύει τις σκέψεις μου

στα πέλαγα

τις νύχτες της αγρύπνιας

του έρωτα και της φωτιάς..

Στων γλάρων τις αγκαλιές το απομεσήμερο.

Ασημίζουν οι λεύκες

στην πανσέληνο της Αστάρτης.

Θέλω..

Θέλω να ξυπνήσω αύριο πιο δυνατή.

Με ήλιους και φεγγάρια μπλε.

και να βλέπω τα χάρτινα βαρκάκια

να χάνονται αρμονικά στο πέλαγο..

΄Ενα παιδικό χαμόγελο

να ξεγελάει τα όνειρα θέλω.

Να γίνουν όλα όπως πριν.

Γαλάζια.

Καλοκαιρινά.

Ναι .

'Ετσι τα θέλω. (By Kate)

Στο Μελάκι.

Αγαπημένοι μου φίλοι σας εύχομαι καλό καλοκαίρι όπου κι αν βρίσκεστε!ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ!Το ξέρω ότι ανησυχείτε-διάβασα τα μηνυματάκια σας στη προηγούμενή μου ανάρτηση μόλις σήμερα!είχα καιρό να ανοίξω τον υπολογιστή μου και δεν είχα νέα σας γιατί ψυχική διάθεση δεν είχα για blogging..το blog μου δεν το έχω κλείσει!θα επανέλθω όταν νιώσω καλύτερα..Βαρβάρα μου μην ανησυχείς,καλή μου φίλη..δεν θέλω κανένας σας να ανησυχεί..είμαι καλύτερα και πιστεύω ότι σύντομα θα είμαι κοντά σας!Έως τότε να είστε καλά και να περνάτε καλά!

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ!ΤΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΕΙ ΔΥΝΑΜΗ,ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ!ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΞΕΧΑΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ!

ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΦΩΣ..ΦΩΣ ΑΕΝΑΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ

ΟΛΟΝ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ MAIL ΣΑΣ ΕΙΣΑΣΤΕ ΝΟΕΡΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ Η ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ..ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΧΡΟΝΟ Ν'ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΕ ΤΟ BLOG ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΣΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ  ..ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ!!ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ..

Θα μου λείψετε..

Αγαπημένοι μου φίλοι αναγκάζομαι απόψε να διακόψω  και πάλι προσωρινά την ροή του ιστολογίου μου..Ενώ έγινα σχεδόν καλά μετά από μία βρογχίτιδα- που πέρασε επιτέλους -και ήμουνα έτοιμη να επιστρέψω στην γειτονιά μας,ένας δεύτερος σοβαρός τραυματισμός απόψε της μητέρας μου που μας οδήγησε στο Νοσοκομείο , θα με κρατήσει για αρκετό καιρό μακριά σας.
Θέλω να ξέρετε ότι σας σκέφτομαι όλους έναν έναν ξεχωριστά. και μόλις τελειώσουν όσα με ταλαιπωρούν θα επανέλθω κοντά σας..Από μένα και την μικρή μου Cindy μιά γλυκιά καληνύχτα!Να είστε πάντα καλά.Υ.Γ Κική μου, Μαράκι μου,αγαπημένο μου Μελάκι σας ευχαριστώ για την αγάπη σας..Και όλους εσάς τα πολύ αγαπημένα μου φιλαράκια που πάντα είστε δίπλα μου και με στηρίζετε στα δύσκολα..με έχετε συγκινήσει αφάνταστα.το νιώθω ότι είστε εδώ πλάι μου και αυτό μετράει πολύ..μου δίνει δύναμη!ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.

Επιλεκτική αμνησία..

ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ..

ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ..Kate.

      Ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι
      ο Παρθενώνας ζεί τους εφιάλτες του.
      Νυχτώνει..
      Μαύροι λύκοι θωπεύουν στις σκιές τις καρυάτιδες.
      Ασέλγεια θανάσιμη εν μέσω σκότους.
      Αλλόκοτη λάβα που καίει τα μάρμαρα τ'αθάνατα.
      Κι οι λύκοι υψώνουν την σβάστικα
      μειδιώντας για τη νίκη τους.
      Πυρσοί που καίνε τις νύχτες της σιωπής.
      Συρμάτινες αγχόνες
      περιμένουν μάταια στημένες
      στα λασπωμένα μάρμαρα..
      Ατιμωρησία και χάος.
      Φωτιά  καίει την καρδιά του Παρθενώνα
      κι η πόλη θρηνεί τις παλιές της δόξες.
      Ο μικρόκοσμος ανασαίνει τώρα
      μέσα απ'τα σκουπίδια του..
      Αποκαίδια..
      Παντού..
      Δυσοσμία ξεραμένου αίματος.
      Ανταπόκριση κάτω απο το μηδέν.
      Κρύο.
      Παγωνιά.
      Χωρίς κατακραυγή.
      Επιλεκτική αμνησία
      και βιασμός της νέας μέρας που έρχεται..
      Γροθιές που υψώνονται
      και κραυγές που ζητούν νέο αίμα..
      Λυσσαλέα.
      Χωρίς οίκτο..
      Έξι παρά πέντε..
      Mιά βροχή ξεκινάει τον ύμνο της
      Τα μάρμαρα ξεπλένονται...
      Ανάσα και σχεδόν λύτρωση..
      Ένας εφιάλτης που πέρασε?
      Έξι και πέντε.
       Ξημερώνει.(By Kate)
      

 

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ PHOTOBUCKET
ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΜΑΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ EPICA. 

KΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ..
ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ.