Θα μου λείψετε..

Αγαπημένοι μου φίλοι αναγκάζομαι απόψε να διακόψω  και πάλι προσωρινά την ροή του ιστολογίου μου..Ενώ έγινα σχεδόν καλά μετά από μία βρογχίτιδα- που πέρασε επιτέλους -και ήμουνα έτοιμη να επιστρέψω στην γειτονιά μας,ένας δεύτερος σοβαρός τραυματισμός απόψε της μητέρας μου που μας οδήγησε στο Νοσοκομείο , θα με κρατήσει για αρκετό καιρό μακριά σας.
Θέλω να ξέρετε ότι σας σκέφτομαι όλους έναν έναν ξεχωριστά. και μόλις τελειώσουν όσα με ταλαιπωρούν θα επανέλθω κοντά σας..Από μένα και την μικρή μου Cindy μιά γλυκιά καληνύχτα!Να είστε πάντα καλά.Υ.Γ Κική μου, Μαράκι μου,αγαπημένο μου Μελάκι σας ευχαριστώ για την αγάπη σας..Και όλους εσάς τα πολύ αγαπημένα μου φιλαράκια που πάντα είστε δίπλα μου και με στηρίζετε στα δύσκολα..με έχετε συγκινήσει αφάνταστα.το νιώθω ότι είστε εδώ πλάι μου και αυτό μετράει πολύ..μου δίνει δύναμη!ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.

Επιλεκτική αμνησία..

ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ..

ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ..Kate.

      Ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι
      ο Παρθενώνας ζεί τους εφιάλτες του.
      Νυχτώνει..
      Μαύροι λύκοι θωπεύουν στις σκιές τις καρυάτιδες.
      Ασέλγεια θανάσιμη εν μέσω σκότους.
      Αλλόκοτη λάβα που καίει τα μάρμαρα τ'αθάνατα.
      Κι οι λύκοι υψώνουν την σβάστικα
      μειδιώντας για τη νίκη τους.
      Πυρσοί που καίνε τις νύχτες της σιωπής.
      Συρμάτινες αγχόνες
      περιμένουν μάταια στημένες
      στα λασπωμένα μάρμαρα..
      Ατιμωρησία και χάος.
      Φωτιά  καίει την καρδιά του Παρθενώνα
      κι η πόλη θρηνεί τις παλιές της δόξες.
      Ο μικρόκοσμος ανασαίνει τώρα
      μέσα απ'τα σκουπίδια του..
      Αποκαίδια..
      Παντού..
      Δυσοσμία ξεραμένου αίματος.
      Ανταπόκριση κάτω απο το μηδέν.
      Κρύο.
      Παγωνιά.
      Χωρίς κατακραυγή.
      Επιλεκτική αμνησία
      και βιασμός της νέας μέρας που έρχεται..
      Γροθιές που υψώνονται
      και κραυγές που ζητούν νέο αίμα..
      Λυσσαλέα.
      Χωρίς οίκτο..
      Έξι παρά πέντε..
      Mιά βροχή ξεκινάει τον ύμνο της
      Τα μάρμαρα ξεπλένονται...
      Ανάσα και σχεδόν λύτρωση..
      Ένας εφιάλτης που πέρασε?
      Έξι και πέντε.
       Ξημερώνει.(By Kate)
      

 

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ PHOTOBUCKET
ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΜΑΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ EPICA. 

KΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ..
ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ.

Ψυχική άμβλωση

Η αυγή φόρεσε το καινούριο της φόρεμα..
όλα δείχνουν πιο φωτεινά..
είναι?
Ουτοπία μιας αθέατης κίνησης.
Μια πόλη τρομοκρατημένη μετρά τα κομμάτια της.
Μια πόλη σε ψυχική άμβλωση.
Δάκρυ και περιθωριοποίηση.
Αναζήτηση στους δρόμους της παραβατικότητας.
Μαύρη δαντέλα σε ταμπλό βιβάν.
Αποχαύνωση με δήθεν κουλτούρα
και ύφος μάλλον μπλαζέ.
Προσωπεία που πέφτουν..
κι οι φίλοι,
δήθεν κι αυτοί.
Ο μικρόκοσμος παλεύει
με μαύρα κοράκια που διψάνε για εξουσία.
Άμβλωση.
Ψυχική.
Άδειοι δρόμοι στα σφαγεία των συναισθημάτων.
Κατακρεούργηση στις στοές.
Οπτασίες άυπνες
ανεμίζουν τα πέπλα της αδιαφορίας.
Κι ο χιονιάς προελαύνει αήττητος.
Και τροπαιούχος.(By Kate)

ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ FRAY.

Περιμένοντας τους λύκους..

Επικαλούμαι την ευαισθησία μου
και πέφτω σε λήθαργο αλλόκοτων αισθήσεων..
Όνειρα..
Ίσως κι εφιάλτης.
Άλλη μια φορά.
Περιμένοντας τους λύκους
στο δάσος με τα κλεφτοφάναρα
αναζητώ στα σκοτάδια την αλήθεια
εκεί που ύαινες παραμονεύουν.
Υποκρισία και ψέμα αειθαλές.
Πέφτω.
Χάνομαι.
Κι οι λύκοι κάνουν την εμφάνισή τους..
Ψάχνουν αιτίες παραμονής
στο δάσος της αδιαλλαξίας.
Χωρίς ίχνος ντροπής
συνεχίζουν ξέφρενα
την αδηφάγα πορεία τους.
κι εγώ μένω ν΄ αναζητώ αλήθειες στο παραπέτασμα.
Μάταια.
Όλα.(By Kate)

Ζούμε απίστευτες εποχές..σε μιά χώρα που οι λύκοι ονομάζονται άνθρωποι..πολύ κρίμα.

ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΕVANESCENSE.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ..

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ?
ΙΣΩΣ ΕΚΕΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ..
ΑΣ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ..
ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΟ ΣΚΟΤΑΔΙ!ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ..
ΑΣ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ.
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ.
ΜΕ ΨΥΧΗ.
ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ..
ΕΜΕΙΣ..
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ..
ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΟΤΕ,ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΝΑΥΤΗΣ ΑΝΕΜΙΖΕΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ..

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΜΑΣ..
ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ..
ΧΩΡΙΣ ΗΤΤΑ.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ BLOG ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΤΕΡΕΣ ΜΟΥ ΕΥΧΕΣ!

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΩ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!.ΛΟΓΟΙ ΥΓΕΙΑΣ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΑΚΡΙΑ ΣΑΣ.
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ!

 ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΤΕ ΠΟΛΥ ΗΔΗ.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΩΔΕΚΑ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ..

Ακαθόριστες επιθυμίες.
Πεποιθήσεις αόριστες.
Χριστούγεννα προ των πυλών..
Το χιόνι εισβάλλει στην μικρή πλατεία
ως εωσφόρος ανίκητος.
Πολύχρωμα φωτάκια παλεύουν να λάμψουν.
Τρεμοπαίζουν πάνω από τις σκοτεινές στέγες
και η πεταλούδα του χιονιού
αφήνεται στην αγκαλιά του δήμιού της..
Χριστούγεννα σχεδόν δώδεκα.
Δώδεκα παρά τέταρτο.
Κάποια βλέφαρα που ξυπνάνε
με νωπά ακόμα τα δάκρυα.
Ένα κορμάκι διπλωμένο στο παγκάκι.
Κάτω από το μηδέν κρύο.
Παγωνιά.
Μοναξιά και ψευδαίσθηση.
Εμπειρίες.
Αναμνήσεις χαμένες στο χθες
ανασταίνονται σήμερα
και σβήνουν το αύριο.
Ένα χριστουγεννιάτικο δεντράκι
αναπνέει ακόμα.
Αισθήσεις σε εγρήγορση
μα προσδοκίες θολές.
Ίσως και μάταιες.
Δώδεκα παρά πέντε.
Η πεταλούδα έσβησε.
Πάγωσαν τα ασημιά φτεράκια της.
Τα πολύχρωμα φωτάκια σβήσαν κι αυτά.
Μένει μια ελπίδα.
Η καρδιά.
Χτυπάει ακόμα..(By Kate)