Επικαλούμαι την ευαισθησία μου
και πέφτω σε λήθαργο αλλόκοτων αισθήσεων..
Όνειρα..
Ίσως κι εφιάλτης.
Άλλη μια φορά.
Περιμένοντας τους λύκους
στο δάσος με τα κλεφτοφάναρα
αναζητώ στα σκοτάδια την αλήθεια
εκεί που ύαινες παραμονεύουν.
Υποκρισία και ψέμα αειθαλές.
Πέφτω.
Χάνομαι.
Κι οι λύκοι κάνουν την εμφάνισή τους..
Ψάχνουν αιτίες παραμονής
στο δάσος της αδιαλλαξίας.
Χωρίς ίχνος ντροπής
συνεχίζουν ξέφρενα
την αδηφάγα πορεία τους.
κι εγώ μένω ν΄ αναζητώ αλήθειες στο παραπέτασμα.
Μάταια.
Όλα.(By Kate)
Ζούμε απίστευτες εποχές..σε μιά χώρα που οι λύκοι ονομάζονται άνθρωποι..πολύ κρίμα.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ?
ΙΣΩΣ ΕΚΕΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ..
ΑΣ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ..
ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΟ ΣΚΟΤΑΔΙ!ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ.. ΑΣ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ. ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ. ΜΕ ΨΥΧΗ. ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ.. ΕΜΕΙΣ.. ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.. ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΟΤΕ,ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΝΑΥΤΗΣ ΑΝΕΜΙΖΕΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ..
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΜΑΣ.. ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ.. ΧΩΡΙΣ ΗΤΤΑ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΧΡΟΝΙΑ!
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΩ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!.ΛΟΓΟΙ ΥΓΕΙΑΣ ΟΜΩΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΑΚΡΙΑ ΣΑΣ. ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ!
Ακαθόριστες επιθυμίες.
Πεποιθήσεις αόριστες.
Χριστούγεννα προ των πυλών..
Το χιόνι εισβάλλει στην μικρή πλατεία
ως εωσφόρος ανίκητος.
Πολύχρωμα φωτάκια παλεύουν να λάμψουν.
Τρεμοπαίζουν πάνω από τις σκοτεινές στέγες
και η πεταλούδα του χιονιού
αφήνεται στην αγκαλιά του δήμιού της..
Χριστούγεννα σχεδόν δώδεκα.
Δώδεκα παρά τέταρτο.
Κάποια βλέφαρα που ξυπνάνε
με νωπά ακόμα τα δάκρυα.
Ένα κορμάκι διπλωμένο στο παγκάκι.
Κάτω από το μηδέν κρύο.
Παγωνιά.
Μοναξιά και ψευδαίσθηση.
Εμπειρίες.
Αναμνήσεις χαμένες στο χθες
ανασταίνονται σήμερα
και σβήνουν το αύριο.
Ένα χριστουγεννιάτικο δεντράκι
αναπνέει ακόμα.
Αισθήσεις σε εγρήγορση
μα προσδοκίες θολές.
Ίσως και μάταιες.
Δώδεκα παρά πέντε.
Η πεταλούδα έσβησε.
Πάγωσαν τα ασημιά φτεράκια της.
Τα πολύχρωμα φωτάκια σβήσαν κι αυτά.
Μένει μια ελπίδα.
Η καρδιά.
Χτυπάει ακόμα..(By Kate)
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ..
ΕΝΑ 13ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ
ΗΤΑΝ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΕΙ..
ΓΙΑΤΙ???????????
ΜΙΑ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΖΩΟΥΛΑ ΧΑΘΗΚΕ ΑΔΙΚΑ.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ??????? ΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ?ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ..ΠΟΙΟΣ ΤΑΧΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ?ΠΟΙΟΣ?
Περπάτησε ο ήλιος κι αποχώρησε
απο τα κοριτσίστικα όνειρα.
Είναι που χάθηκαν τα καλοκαίρια
και τα κατάπιε η καταχνιά..
Ένα μαγκάλι θάνατος
ζέσταινε τις νύχτες της κακοτυχίας.
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
μόλις που πρόλαβε να κάνει μιά ευχή.
Ο Αλλαντίν άφαντος μαζί με το λυχνάρι του.
Ανταπόκριση μηδέν.
Ένα χάος λευκό μετρούσε τώρα αντίστροφα τα δευτερόλεπτα.
Πέτρινες καρδιές χαμένες στον ύπνο τους
στέλνουν αγγελιοφόρους.
Ραψωδίες πύρινες παίρνουν ανάσες.
Χωρίς τύψεις.
Αρπακτικά θωπεύουν τις σκιές
ανεμίζοντας τις κουρτίνες στην παγερή κάμαρα.
Και το κοριτσάκι με τα σπίρτα
άγγελος φορέας της θλίψης
κλείνει τα βλέφαρα.
Δεν υπάρχει επαγγελία εδώ.
Σκοτάδι μόνο.
Ούτε οίστρος ελπίδας.
Μόνο ανάσες που έσβησαν.
Ένα απρόσμενο τέλος γράφτηκε.
Ζωντάνεψε το παραμύθι.
Και το τέλος του?
Το ίδιο ξανά.
Δεν υπάρχει πείνα.
Ούτε αγωνία.
Απλά θάνατος.
Αυτό.
Μόνο.(By Kate)
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΚΡΥΟ..ΟΥΤΕ ΠΕΙΝΑ..ΟΥΤΕ ΑΓΩΝΙΑ..ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ..
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΝΙΑ..ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΟΡΓΙΑ..
ΚΙ ΕΜΕΙΣ..ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΝΟ ΜΑΣ ΒΓΑΙΝΕΙ..ΝΤΡΟΠΗ!!
ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑΣ...ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!
Το συνοδευτικό μουσικό κομμάτι Nightmare(Εφιάλτης)ερμηνεύουν οι MSG.
Συνυπογράψαμε ειρήνη με τα πιστεύω μας
που έδιναν τις μάχες τους με τα θηρία
στη χώρα της προδοσίας.
Άγρια βραδιά η αποψινή.
Μια θάλασσα που βούρκωσε άθελά της
ακούγοντας παραμύθια
κι ένα φεγγάρι αλλόκοτο
συνομιλούσε με τον εχθρό του
κλείνοντας τα μάτια σε κάθε νέα αστραπή.
Η φύση απόψε έπαιζε τα παιχνίδια της..
Στην πράσινη λίμνη
μια βάρκα ξύλινη πάλευε να μη πνιγεί.
Αέρας..
Αέρας θάνατος απίθωνε τα σύννεφα
στο απόλυτο χάος.
Κι ένας ουρανός χάρτινος
ξεθώριαζε στο μαύρο του στερέωμα
πέφτοντας πότε πότε σε περισυλλογή.
Τ' αστέρια πήραν τον δρόμο της υποταγής
μέσα στο τούνελ της σκέψης μας.
Και πλημμύρισε ξάφνου φως..
κι όλα πήραν ξανά το δρόμο τους.
Ο εφιάλτης ξεκίνησε για τ' άγνωστο
παίρνοντας μαζί του τις αστραπές.
Μια βροχή καθάριζε τώρα
τα υπόγεια του μυαλού.
Συνυπογράψαμε ειρήνη με τα πιστεύω μας
που βγήκαν νικητές μέσα απ τα θέλω μας
μέσα σε μια νύχτα..
Και το φεγγάρι αγκάλιασε τη θάλασσα
γλυκά να κοιμηθούν.
Νίκη.
Νηνεμία.
Κι η βάρκα..
Σώθηκε κι αυτή..(By Kate)
