ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ!!

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ..

Κόκκινη κλωστή δεμένη τα όνειρα..
'Ενας Οκτώβρης που αρνείται να διαβάσει παραμύθια
μπερδεύεται με τις επιλογές του..
Το κουβάρι των επιθυμιών ξετυλίγεται
κι η Πανδώρα αρνείται ν' ανοίξει το άγνωστο κουτί.
Με δεμένα τα μάτια τείνει τα χέρια στο άγνωστο.
Οπισθοχώρηση..
Ανασφάλεια ίσως και φόβος..
Τσαλακώνονται τα όνειρα στη σιωπή..
κι ένας αντάρτης έρωτας
εισβάλλει στη σκέψη.
Εισβολέας στο παραβάν
που κρύβει λάθος εποχές..
Κόκκινη κλωστή δεμένη τα όνειρα.
Κι ένας Οκτώβρης που αρνείται να προσαρμοστεί.
Κρυφές επιθυμίες.
Έναστρος ο ουρανός χωρίς παραμύθια.
Αναμονή ως το ξημέρωμα.
Απόψε απαγορεύονται τα όνειρα.(By Kate)

 

ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ..

Μια πόλη σε κινούμενη άμμο
αγκιστρώνεται απ' το παρελθόν της.
Ντυμένη στο  λευκό της λησμονιάς
ξεφυλλίζει τις σελίδες της ιστορίας της..
Ήρωες.
Δόξα.
Τιμές.
Νίκες με δάφνινα στεφάνια.
Αθανασία.
Ένας άνεμος διαφθοράς
επιστρέφει τις σελίδες στο σήμερα.
Μνημεία σε ανελέητη λήθη
λερώνονται στη λάσπη.
Ανορθόγραφοι ψίθυροι
σε ρέκβιεμ απόλυτης μιζέριας
συνθέτουν μια συμφωνία σκότους.
Ήττα μετά τον απολογισμό.
Η πανσέληνος αποχαιρετά το μουσείο
μέσα στην άγρια νύχτα.
Χάνεται στο άπειρο προδομένη.
Και μια ελιά ξεφυτρώνει απρόσμενα.
Στέκει περήφανη στο προαύλιο.
Το μουσείο ζωντανεύει ξανά.
Τ' αγάλματα σε αναγέννηση
τώρα σε φόντο λευκό.
Υπάρχει ελπίδα.
Οι Καρυάτιδες στέλνουν το μήνυμα.
Περηφάνια και περισυλλογή.
Συνείδηση σε εγρήγορση.
Τώρα!
Επαγρύπνηση.
Χωρίς τέλος.(By Kate)

ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ

Μια θλιμμένη πριγκίπισσα θρηνεί τη χαμένη της αθωότητα..
Είναι που η πόλη της βιάστηκε από τους κατακτητές..
Μια πρώιμη ωριμότητα αργοκαίει στο στέρνο της.
Η καταχνιά της διαφθοράς των αξιών
 σε μια πέτρινη πόλη
που παλεύει με το δήθεν και το μαύρο..

Ο βασιλιάς στο θρόνο του παγιδεύει τους αυλικούς του
σ' ένα ταμπλό βιβάν..
Καμία κίνηση μέσα στη νύχτα..
Μόνο η πανσέληνος αποχωρεί
παλεύοντας με τ΄αρπακτικά.
Οι υποτακτικοί στους ρόλους τους
ψάχνουν για αιτίες παραμονής στο απόλυτο μηδέν.
Υπνωτίζονται μπροστά στο συμφέρον..
Εξορκίζουν τη δύση των συνειδήσεων
βουλιάζοντας στο βυθό της ανυπαρξίας..

Η πριγκίπισσα σε κατάρρευση
αποχωρεί κι αυτή παίρνοντας μαζί της
τα λευκά περιστέρια της εγκαρτέρησης..
Ο βασιλιάς αναπαύεται στο θρόνο του
με τους αυλικούς του σε νάρκη αδιαφορίας.
Σιωπή..
Θρήνος..
Θλιβερή επανάληψη της ιστορίας.
Η πριγκίπισσα επανέρχεται αξημέρωτα
στο κάστρο της καταχνιάς
ντυμένη στα πέπλα του παραλόγου..
Παραδομένη σε ψυχική άμβλωση
ψυθιρίζει κάποιες λέξεις
παίζοντας με τις σκιες.

Ένας άνεμος φονιάς διακόπτει τη σιωπή..
Οι υποτακτικοί δηλώνουν απόντες.
Ούτε λόγος για επαγρύπνηση.
Κι ο βασιλιάς ανασαίνει αποκαίδια.
Σκοτάδι.
Πάλι.
Χωρίς αναμονή φωτός.
Πορεία χωρίς βήματα.
Κ ι ένα τελεσίγραφο ψάχνει τους παραλήπτες του.(By Kate)

Φυλακισμένο πουλί..

Επώδυνες λέξεις στο χαρτί
και νότες στο πιάνο παραμορφωμένες από τον αγέρα.
Πάθος.
Ίσως κι υστερία.
Ένα ημίφως στο δωμάτιο
τρεμοπαίζει σαν άλιωτο κερί που καίει τα δάχτυλα..
Ο Μότσαρτ καταθλιπτικός
και ταυτόχρονα επαναστατικά ζωηρός
σαλεύει στη φλέβα μου αργά..
'Ενα όμποε ξεκινάει ανυπότακτο το ταξίδι του
κλείνοντας το μάτι στο πιάνο.
Πέφτω σε μια άβυσσο ανεξήγητη..
Εφιάλτης.
Νιώθω σαν το φυλακισμένο πουλί
σ' ένα χτισμένο κάστρο χωρίς παράθυρα..
Δεν ανασαίνω..
Σκοτάδι..
Ψάχνω για κεριά.
Πουθενά.
Έστω ένα σπίρτο..
τίποτα..
πουθενά φως..
κι όμως ξυπνάω πριν το ξημέρωμα.
Εφιάλτης.

Πάει,πέρασε..
Χιλιάδες φωτάκια,μύρια κεριά..
ένα βιολί στα χέρια μου
ξεσηκώνει τις νότες
και οι αισθήσεις χορεύουν τρελά
για τη νίκη του εφιάλτη..
 Ανυπομονησία για τον ερχομό σου.
Αγρύπνια.
Γλυκά αστροφέγγει η νύχτα
πριν το ξημέρωμα.
Ο  έρωτας φύσηξε στις λευκές κουρτίνες
και το μπλε φεγγάρι αποχώρησε μειδιώντας.
Πάθος.
Ανείπωτο.
Ανέκφραστο ίσως και τυρρανικό..
Θα περιμένω όλη νύχτα.
Ίσως μια νύχτα ακόμα.
Ανυπομονησία.
Εγκαρτέρηση κι αστροφεγγιά..
Αστροφεγγιά και γαλήνη. (By Kate)

ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ VIDEO ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΠΑΙΖΕΙ Η LINDSEY STIRLING.

ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΑΡΤΗΣ ΙΙ..Η ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..

Μάτωσαν πάλι οι σφαίρες της αθλιότητας.
Κόλαση.
Κόλαση και φωτιά..
Θέλω..
Θέλω ν' αναστηθούν οι πεθαμένοι ήλιοι.
Και τα μπλε φεγγάρια να μην αναδεύουν
τις κουρτίνες των νοσοκομείων με σπαραγμό.
Νάγναντεύουν μόνο ήσυχα σπίτια
τις νύχτες της Αστάρτης.
Παρακαλώ Εκείνον..
για έλεος.
Θέλω..
Θέλω τα παιδιά να παίζουν
χαρούμενα στις αυλές
γέλια ν' ακούγονται,
τρεξίματα και κυνηγητά
με μπάλες πολύχρωμες τ' αγόρια
και κούκλες να χτενίζουν
τα κορίτσια τα πρωινά.
Κι οι μανάδες ν' απλώνουν
τ'ασπρόρουχα με τραγούδια
κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού
κρύβοντας στο στήθος τους γιασεμιά..
Όχι μηχανές θανάτου κι ερπύστριες.
Ούτε κραυγές απόγνωσης.
Όχι άλλο αίμα.
Ούτε δάκρυ από τα παιδικά ματάκια.
Ζωή μόνο.
Κι ευφορία.
Ζητάω πολλά εγώ η ανόητη?
Πολλά ζητάω?
Αχ και δεν ξημερώνει Θεέ μου απόψε..
Δεν ξημερώνει.(By Kate)

Ο Χ Ι   Α Λ Λ Ο   Α Ι Μ Α...Ο Χ Ι  Α Λ Λ Α  Ν Ε Κ Ρ Α  Π Α Ι Δ Ι Α!!

ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΑΛΑΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!

Νύχτες της Αστάρτης

 Ένα γαλανό καλοκαιράκι

ταξιδεύει τις σκέψεις μου

στα πέλαγα

τις νύχτες της αγρύπνιας

του έρωτα και της φωτιάς..

Στων γλάρων τις αγκαλιές το απομεσήμερο.

Ασημίζουν οι λεύκες

στην πανσέληνο της Αστάρτης.

Θέλω..

Θέλω να ξυπνήσω αύριο πιο δυνατή.

Με ήλιους και φεγγάρια μπλε.

και να βλέπω τα χάρτινα βαρκάκια

να χάνονται αρμονικά στο πέλαγο..

΄Ενα παιδικό χαμόγελο

να ξεγελάει τα όνειρα θέλω.

Να γίνουν όλα όπως πριν.

Γαλάζια.

Καλοκαιρινά.

Ναι .

'Ετσι τα θέλω. (By Kate)

Στο Μελάκι.

Αγαπημένοι μου φίλοι σας εύχομαι καλό καλοκαίρι όπου κι αν βρίσκεστε!ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ!Το ξέρω ότι ανησυχείτε-διάβασα τα μηνυματάκια σας στη προηγούμενή μου ανάρτηση μόλις σήμερα!είχα καιρό να ανοίξω τον υπολογιστή μου και δεν είχα νέα σας γιατί ψυχική διάθεση δεν είχα για blogging..το blog μου δεν το έχω κλείσει!θα επανέλθω όταν νιώσω καλύτερα..Βαρβάρα μου μην ανησυχείς,καλή μου φίλη..δεν θέλω κανένας σας να ανησυχεί..είμαι καλύτερα και πιστεύω ότι σύντομα θα είμαι κοντά σας!Έως τότε να είστε καλά και να περνάτε καλά!